مطابق مقررات جاری در کشور قضات دادگاه ها مکلفند نسبت به پرونده های مطروحه رسیدگی و انشاء رأی نمایند ولیکن به دلیل استنباط مختلف از قوانین و مقررات گاهی دیده می شود که قضات در موارد مشابه آراء مختلف و متناقضی صادر می نمایند که برای جلوگیری از تناقض و جهت ایجاد وحدت رویه ماده 471 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 4/12/92 هیأت عمومی دیوان عالی کشور را موظف نموده است تا آراء متناقض را بررسی و رأی واحدی را در این موارد صادر کنند رأی اکثریت اعضاء هیأت عمومی دیوان عالی کشور در موارد مشابه و برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه ها و سایر مراجع اعم از قضایی و غیر آن لازم الاتباع است اما نسبت به رأی قطعی شده بی اثر است